Mijn Gastric Band en ik

Vol spanning liep ik in de zomer van 2010 het Bariatrisch Centrum in Bergen op Zoom binnen. Na wat onderzoek op internet had ik mezelf ingeschreven voor een voorlichting over bariatrische chirurgie. Dit was het begin van mijn traject richting een maagband. Opgelucht dat ik eindelijk een manier vond die mij echt ging helpen bij mijn gewichtsverlies. Nu, een aantal jaar later, vind ik mijn toenmalige keuze niet meer de juiste.

Het begon allemaal met jaren van lijnen. Vanaf de middelbare school steeg mijn gewicht jaarlijks met zo'n 10 kilo. Op 16-jarige leeftijd woog ik boven de 100 kilo en was het tijd voor een verandering. Door middel van het Cambridge Shake-dieet viel ik meer dan 20 kilo af. Ik zat goed in mijn vel, was energiek, en zei tegen mezelf dat ik het nooit meer zover liet komen. Maar vijf jaar later was ik alles weer aangekomen en nog meer. Toen de weegschaal 135 kilo aangaf was de maat vol, een drastische ingreep was nodig.

Geschikt: ja of nee?

Na de voorlichting over de verschillende soorten operaties besloot ik al snel dat ik het voortraject wilde ingaan. Een gesprek met een chirurg, diëtist, psycholoog en operatie-assistent kon daarbij niet ontbreken. Zelf wilde ik graag een maagband en ook de chirurg vond dit een goed idee, maar hij twijfelde in het begin wel of dit voor mij wel de uitkomst zou zijn. Op donderdag 14 oktober 2010 ging ik echter in het Lievensberg Ziekenhuis in Bergen op Zoom onder het mes. Soms heb ik spijt van mijn beslissing om de operatie te laten uitvoeren.

Dé dag!

De operatie stond gepland om twee uur 's middags, dus ik moest me voor tien uur in het ziekenhuis melden. De spanning was bij mij al goed voelbaar, maar ik was ook opgelucht dat het eindelijk zover was. De operatie duurde ongeveer een half uur, zo gepiept dus. Daarna begon echter pas het echte werk. De eerste paar dagen mocht ik alleen maar vloeibaar eten. Na twee weken mocht ik langzaamaan ook weer wat vast voedsel proberen.

De ommekeer

Ik heb de eerste paar maanden heel veel last gehad met eten en kreeg het eten vaak niet doorgeslikt. Maar op een gegeven moment ging het steeds makkelijker en ging ik ook meer smokkelen. Een boterham met kaas kon ik niet eten, maar met een pak koeken of zak chips had ik geen problemen. De zorgen die de chirurg voor de operatie had, zijn bij mij allemaal uitgekomen. De maagband zorgde voor ongemakken dan het voordelen opleverde. Natuurlijk is bij iedereen de ervaring anders, maar om die reden raad ik een maagband zeker niet aan.

Conclusie

Iedereen die de keuze wil maken voor een bariatrische operatie moet zich het volgende goed bedenken: een operatie is én blijft maar een hulpmiddel. Uiteindelijk moet je het toch zelf doen. Het gaat allemaal om het maken van de juiste keuzes. Een broodje met ham of een broodje kroket, een schaaltje yoghurt of een bolletje ijs, één Bastogne koek of het hele pak. Maak altijd de keuze waar jij volledig achter staat. Alleen dan ga je het gevecht tegen de kilo's winnen.