Obesitas en Marc

“Ik was geen slank kind, ik ben mijn hele leven stevig geweest.” Marc kampte twee jaar geleden met zwaar overgewicht tot hij het roer volledig omgooide. Een diagnose van een te hoge bloeddruk was voor hem de druppel. Hij viel in totaal 53 kilo af, maar hij is er nog niet. “Mijn doel is 60 kilo en dat wil ik nog steeds halen.” Het verhaal van Marc is noemenswaardig, en hij wil zijn verhaal en ervaring graag delen. Ik greep deze kans met beide handen aan. Tijd voor een interview. 



 

Marc: 154 kg

  

Marc: 134 kg

 

Marc: 105 kg

Wat was voor jou het omslagpunt?

Iemand zei ooit tegen mij dat je afvalt om één van de twee redenen. De eerste is verlangen. Als je namelijk een sterk verlangen hebt naar iets, wil je er iets voor doen of laten. De tweede is pijn. Hiermee bedoelde hij geen fysieke pijn, maar pijn van binnenin. Dat laatste was bij mij het geval. In mijn familie komt hoge bloeddruk voor, en ik was altijd heel bang dat ik daar ook last van zou krijgen. Ik had hier nog nooit last van gehad tot ik twee jaar geleden terug kwam van een wandelvakantie in Kroatië. Ik had hielspoor opgelopen, en ging naar de dokter die vervolgens mijn bloeddruk controleerde. Deze was veel te hoog en risicofactoren van hoge bloeddruk zijn: overgewicht en geen beweging. Ik ben één dag heel boos op mezelf geweest, en toen besloot ik om het roer om te gooien. De pijn van binnen werd ineens heel erg voelbaar!

Wat heb je gedaan om af te vallen?

Voor mij was bewegen de sleutel. Natuurlijk moest ik ook op mijn eten gaan letten (met name alle tussendoortjes), maar ik bewoog toen nauwelijks. Op maandag had ik de uitslag gekregen van de test, en dinsdag meldde ik mezelf aan bij de sportschool. Tijdens het intakegesprek vroeg de begeleider: “Wat lijkt u leuk om bij ons te komen doen?” Waarop ik antwoordde: “Nou niks. Waarom bent u dan hier? Omdat het moet. Van wie moet het dan? Van mezelf.” Ik denk dat deze instelling mij uiteindelijk het meest geholpen heeft. Maar ik had iemand nodig die op de juiste knopjes kon drukken, en dat was voor mij een personal trainer. Die keek naar mijn (on)mogelijkheden, luisterde naar mijn wensen en zag wanneer ik behoefte had aan een ander soort training. In plaats van werken met gewichten, nam hij mij mee naar buiten om met vrachtwagenbanden te gooien. In plaats van een saaie loopband, gingen we kickboksen. Dit resulteerde in zes dagen sporten in de week, en nu ben ik zelfs lid van het personeel met mijn eigen spinning-les.

Heb je ook nog een speciaal dieet gevolgd?

Bij mij ligt het niet aan de voeding, ik weet namelijk best wat gezond en niet gezond is. Dit bevestigde ook mijn huisarts: “anders zou je gezin ook te zwaar zijn”. Toch moest ik ook qua voeding iets gaan veranderen. Ik heb een heel druk gezin met twee pubers die regelmatig sporten. Die moeten er niet onder lijden dat ik aan het afvallen. Daarom koos ik voor een dieet wat de minste gevolgen had voor ons gezin, namelijk Sonja Bakker. Als gezin hebben wij een aantal weken, maanden, de recepten uit het boek gevolgd. Ook voerde we een aantal kleine wijzigingen door, bijvoorbeeld het koken met kant-en-klare-pakjes. Daarnaast hielden wij niet van gekookte aardappels, dus bakten wij ze. Nu kiezen wij er voor om de aardappels in blokjes te snijden en met een beetje olijfolie in de oven te doen. Het zijn vaak de kleine dingen die een groot verschil maken. Bij voeding is de knop om bij mij vooral vertaald in het stoppen met snoepen en snaaien tussendoor!

Waar lag het bij jou dan wel aan?

Voor mij ging het mis toen ik tijdens mijn studie op kamers ging. Ik moest zelf voor mijn eigen eten zorgen. Nu is eten één ding, maar alle lekkere dingen erbij is twee. Daarnaast had ik tussendoor geen rem. Op weg naar huis van het werk reed ik op de automatisch piloot langs de benzinepomp om een zak drop te halen. Voordat ik thuis was, 20 kilometer later, was die zak leeg en schoof ik direct aan voor het avondeten. Eén dropje is lekker, maar een hele zak niet. Hetzelfde geldt voor een pak koekjes of een XXL zak chips. En als iemand halverwege de zak paprikachips omwisselde voor een zak cheese-union had ik niet eens gemerkt. Het was gewoonte-eten, eten op de automatische piloot. Daarom ben ik de eerste 1,5 jaar cold turkey gestopt met snoepen. Zelfs nu probeer ik tussendoor zo min mogelijk te snoepen. Voor mij geen traktaties meer op het werk, maar tijdens sinterklaasavond neem ik ook gewoon een handje pepernoten.

Ben je bang om weer terug te vallen in je oude patroon?

Ja en nee. Nee, ik laat het nooit meer zo ver komen, daar ben ik van overtuigd! Maar een klein stemmetje zegt nog steeds “Ja”. De afgelopen weken had ik een blessure, en dan word ik chagrijnig als ik niet kan sporten. Op zich is een paar dagen niet sporten niet zo erg, maar ik gun het mezelf (bijna) niet om een dag niet te gaan sporten. Voor mij was en is sporten namelijk de sleutel tot mijn succes. In mijn hoofd blijft dat stemmetje zeggen “als je nu stopt …”, met mijn verstand weet ik best dat ik niet zomaar 20 kilo aan kom, maar mijn gevoel rijmt niet altijd met mijn verstand. Laat je de teugels helemaal los, dan is dat harde werken over vijf jaar voor niks geweest en dat wil ik echt niet meer. Ik dacht altijd dat ik alles kon, ik deed voor mijn gevoel ook alles, maar ik kan nu zoveel meer. Ik wil nooit meer terug naar hoe het twee jaar geleden was, en daar vecht ik elke dag voor.

Wat is jouw tip voor mensen die bezig zijn met afvallen?

Ben niet altijd te streng voor jezelf. Afvallen vereist discipline, maar accepteer dat het ook wel eens een keer mis gaat. Je gaat vast wel eens een keer een zak chips leeg eten. Dat is niet erg. Het is ook niet goed, maar zeker niet erg. Probeer te herkennen waar het aan ligt, want uiteindelijk wil je niet meer terug naar je oude patroon. Houd het vol, want het is een lange weg. Die weg moet je zelf afleggen. Mensen kunnen jou ondersteunen, noodzakelijk en erg fijn, maar het doel moet je uiteindelijk helemaal zelf bereiken.