Ik stel aan u
voor: Marijke van Dijk, een gezellige, spontane, goedlachse meid van 23 jaar.
Na jaren van lijnen nam zij 2,5 jaar geleden het besluit om een operatie te
ondergaan. In eerste instantie wilde zij graag een maagband laten zetten, maar
het advies van de chirurg pakte voor haar heel anders uit. Ik pakte mijn pen,
papier en voice-recorder en interviewde haar. Lees hieronder het verhaal dat ik
niet zomaar aan mijn blog voorbij kon laten gaan.
Op twintigjarige leeftijd was voor Marijke de maat vol,
al jaren had ze zwaar overgewicht. Verschillende diëten probeerde ze al uit,
maar geen enkele zorgde voor blijvend gewichtsverlies. Ze ging opnieuw naar
haar huisarts en vroeg om een operatie. Twee jaar eerder was ze ook al geweest,
maar toen moest ze het toch nog met een diëtiste proberen. De operatie was haar
laatste redmiddel en zo ging zij begin oktober 2012 voor het eerst naar een
bijeenkomst in het Bariatrisch Centrum in Bergen op Zoom.
 |
| Marijke - november 2012 |
Hoe verliep het
traject tot aan de operatie?
Marijke woonde eerst een bijeenkomst bij, hierin werd
uitgelegd welke mogelijkheden er allemaal waren. Zij maakte daarna gelijk een
afspraak voor de screening. “De screening bestond uit een gesprek met de
chirurg, een psycholoog, een diëtiste en een operatie-assistente. Na de
screening waren er twee mogelijkheden: een datum prikken voor een operatie of
een voortraject in. Ik had geen tijd om zenuwachtig te zijn, want twee weken
later stond mijn operatie gepland.”
Wist je van te
voren welke operatie je wilde?
“In eerste instantie wilde ik een maagband, maar op
advies van de chirurg onderging ik een Gastric Bypass. Hij gaf namelijk aan dat
de kans dat ik niet veel zou afvallen of juist wel veel zou afvallen en weer
zou aankomen met mijn eetgewoonten zeer groot was. Wat dat betreft was een
Gastric Bypass een permanente oplossing voor mijn gewichtsprobleem.” In het
begin schrok Marijke van het advies van de chirurg, want die operatie is veel
zwaarder en dan wordt er echt gesneden. Maar uiteindelijk koos ze er toch voor
om de stap te nemen en konden de voorbereidingen gelijk beginnen.
Hoe was de dag van
de operatie?
“Ik was niet bang
voor de operatie, maar het infuus erin zetten was echt een drama. Helemaal in
paniek, want ik ben als de dood voor naalden. “ ’s Ochtends was ze al één van de
eersten aan de beurt. De totale operatie duurde slechts een half uur, omdat ze
in Bergen op Zoom zo gespecialiseerd zijn en er ongeveer zes per dag uitvoeren.
Bij een Gastric Bypass is het wel gebruikelijk dat je twee nachten in het
ziekenhuis blijft, maar echt goed geslapen heeft ze dat niet. “Heel veel pijn
had ik niet, want kon de eerste dag al gewoon wat rondjes lopen. Maar vooral
die trombosebanden om je benen die constant worden opgeblazen. En dan sliep ik
ook nog met een snurker op de kamer.”
Wat vond je het
zwaarste van het gehele operatietraject?
“Het zwaarste was wel de eerste twee weken na de
operatie. Ik mocht namelijk allemaal maar drinken. Ik dacht dat het dieet voor
de operatie erg was, maar dit was echt erg. Daarna mocht ik langzaam opbouwen
van kwark, soep naar vast voedsel. En dat vaste voedsel kon bij mij niet snel
genoeg zijn. Niet dat ik echt honger had, maar ik miste iets om op te bijten.”
Marijke zegt zelf dat ze heel veel geluk heeft gehad. Bij sommige mensen hoor
je verhalen over ‘dumping’, maar Marijke heeft dit gelukkig maar in lichte vorm
(zweten en misselijkheid). “Maar ook al was de dumping wel erger, dan had ik de
operatie nog steeds gedaan. Ik heb nooit spijt gehad van de operatie, maar ik
had wel gehoopt dat ik meer af zou vallen.”
Is de strijd tegen
de kilo’s nu voorbij?
De strijd is nooit voorbij. Een operatie is slechts een
hulpmiddel. “Want toen ik een aantal weken geleden op de weegschaal stond, was
ik toch wel weer wat aangekomen. Dus nu ben ik weer bezig met lijnen, maar ik
moet er wel voor waken dat ik niet te weinig eet. Soms at ik bijvoorbeeld twee
stuks fruit per dag, maar hier kan ik natuurlijk nooit mijn energie uit halen.”
In totaal viel Marijke bijna 50 kilo af, een hele prestatie op zich natuurlijk.
Maar de neiging naar eten blijft, die valkuil blijft altijd bestaan.
 |
| Marijke - februari 2015 |
